Για το γεφύρι Χάλαρης στο Να

Κάποιοι μόλις θα δουν τον τίτλο και την υπογράφουσα, γνωρίζω ότι θα πούνε ΩΧ………. Αμάν πια αυτό το γεφύρι. Επειδή όμως αυτό το γεφύρι δεν ανήκει ούτε στην τοπική αυτοδιοίκηση, ούτε στη νομαρχιακή, ούτε στις τεχνικές υπηρεσίες ,ούτε στους μελετητές, οι οποίοι άπαντες κώφευσαν, αδιαφόρησαν , και κάποιοι ειρωνεύτηκαν , και οι μελετητές βέβαια που δεν τους είχα ενοχλήσει, έπρεπε να τους κόψει, και οι περιβαλλοντολόγοι ας τα ψάχνανε.

Το γεφύρι λοιπόν που θα γίνει ανήκει στην Ικαρία όλη, στην παράδοση μας, στον επιβλητικό ποταμό Χαλαρη τον μεγαλύτερο της Ικαρίας και σε μια περιοχή ιδιαίτερου κάλλους NATURA 2000.
Επειδή όταν πρόκειται να γίνει ένα έργο συνήθως δεν ενδιαφέρεται κανένας για το πώς θα γίνει, αλλά μόλις ξεκινήσει να εκτελείται τότε αυτομάτως γίνονται όλοι Τεχνικοί, Ευαίσθητοι, Οικολόγοι και το σταματούν.
Γι αυτό θα σας κάνω μια αναδρομή πότε ξεκίνησα να λέω την γνώμη μου και ποιοι αδιαφόρησαν.
Στις αρχές του 1990 περίπου άρχισε ο σύλλογος του Να (ΑΡΤΕΜΙΣ) να ενδιαφέρεται , να χρηματοδοτεί τη βελτίωση του γεφυριού όπου είχαν αρχικά τοποθετηθεί βαρέλια, τα οποία βούλωναν με τα πρώτα κλαδιά και ο δρόμος γινόταν αδιάβατος.
Η ένσταση μου όμως ήταν ότι το πρόβλημα δεν θα λυνόταν πάλι γιατί στη μεγάλη βροχόπτωση του 1988 το ύψος του νερού ξεπέρασε τα 2,50 μέτρα πάνω από το σημερινό επίπεδο του γεφυριού.
Η βελτίωση που έγινε κατά την ταπεινή μου γνώμη ήταν πάλι ημίμετρα γιατί τοποθέτησαν τσιμεντοσωληνες διαμέτρου 80 εκ – 100 εκ (αν θυμάμαι καλά).
Προσπάθησαν είναι αλήθεια να τα επενδύσουν με πέτρες στους αρμούς για καλύτερη αισθητική.
Την εποχή εκείνη οι κρατούντες έβλεπαν πολύ μακριά την κατασκευή ενός δρόμου με σύγχρονες προδιαγραφές.
Όμως η ύπαρξη του μεγάλου ποταμού, δικαιολογούσε απαιτήσεις για ένα μεγάλο γεφύρι με μελλοντική προσαρμογή σε ένα σύγχρονο δρόμο.
Θεώρησα λοιπόν ότι η διεκδίκηση από την περιοχή μας ήταν ανύπαρκτη.
Οι διαμαρτυρίες μου όμως έπεφταν στο κενό , ατελείωτα περιστατικά και παρεμβάσεις υπάρχουν γι αυτό το θέμα.
Δυστυχώς όμως οι ανησυχίες μου επαληθεύθηκαν.
Και παρ όλη την προσθήκη που έγινε με τις τσιμεντοσωληνες μια δυνατή βροχή έκοβε τον δρόμο στα δυο.
Το 1999 περίπου αρχίζει να κουβεντιάζεται σοβαρά το οδικό δίκτυο της Ικαρίας με το 2ο και 3Ο Κ.Π.Σ.
Όταν το 2000 ήρθε στην Ικαρία ο Κ. Αργεντελης Πολ. Μηχανικός προϊστάμενος της Δ/νσης Δημοσίων Έργων της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου για να γνωρίσει την περιοχή και να παρακολουθήσει την έναρξη των εργασιών της μελέτης για το δρόμο Νας – Κάλαμος , του εξέθεσα την άποψη μου σαν απλός ενεργός πολίτης, όπου μου έδωσε προσοχή και έδειξε μεγάλη κατανόηση.
Βρήκε απόλυτα σωστά τα επιχειρήματα μου τα οποία θα εκθέσω παρακάτω.
Ο ίδιος μου σύστησε ότι ο Δήμος έπρεπε να κάνει ένα έγγραφο στους μελετητές και στην περιφέρεια και να τους εξηγήσει από κοντά τις απόψεις του σχετικά με την κατασκευή της γέφυρας.
Δυστυχώς όμως και η τότε δημοτική αρχή αλλά και η σημερινή το αμελούν συστηματικά παρ όλο που υπάρχει ακόμα χρόνος, λόγω καθυστέρησης του έργου.
(Να γιατί χρειάζονται πάντα τα γραπτά και τα πρωτόκολλα).
Η πρόταση μου για το γεφύρι του Να είναι η παρακάτω.
Εκατέρωθεν του γεφυριού στα 80,00 μέτρα περίπου υπάρχουν πανύψηλοι βράχοι 10,00 έως 15,00 μέτρα περίπου.
Όταν θα κάνουν τον εκβραχισμό για να φαρδύνει ο δρόμος, είναι αδύνατο και επικίνδυνο να κατεβάσουν τα βράχια χωρίς να πάνε στον ποταμό.
Το κόστος θα είναι πολύ μεγάλο αφ ενός και αφ ετέρου θα γεμίσει ο ποταμός βράχια, θα καταστραφούν τα πλατάνια και κατά συνέπεια το τοπίο.
Όταν θα γίνει το καινούργιο γεφύρι πάνω στη θέση του παλαιού, όπως δείχνει ο πίνακας απαλλοτριώσεων θα πρέπει να γκρεμιστεί το παλαιό για να γίνει θεμελίωση σε στέρεο έδαφος και σίγουρα θα γίνει πάνω από 4,00 έως 5,00 μέτρα ύψος περίπου.
Θα κοπούν σίγουρα πλατάνια και ο δρόμος θα παραμείνει κλειστός για μεγάλο χρονικό διάστημα δημιουργώντας σοβαρές καταστάσεις τόσο στον τουρισμό όσο και στους κατοίκους λόγω του ότι η κατασκευή του γεφυριού θα γίνει σίγουρα σε καλοκαιρινή περίοδο.
Τη στιγμή μάλιστα που βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πολύ σημαντικό έργο « Το υδροηλεκτρικό της Ικαρίας» και δεν μπορεί να σταματήσει ούτε μια μέρα τις εργασίες του.
Ενώ με την πρόταση που κάνω ο δρόμος δεν θα κλείσει ούτε για μια μέρα.
Και μόνο γι αυτό το έργο είναι ανάγκη να επιταχύνουν την κατασκευή αυτού του δρόμου.
Δεν έχω δει ακόμη την μελέτη (δεν υπάρχει στο Δήμο) αλλά υποθέτω πως θα είναι ένα «καλαίσθητο» γεφύρι από μπετόν σαν όλα τα άλλα.
Αντί να γίνει λοιπόν αυτή η πολυέξοδη καταστροφή, δεν θα μπορούσε να γίνει ένα τοξωτό γεφύρι από μπετόν και επένδυση με πέτρα εκεί που τελειώνουν τα πλατάνια χωρίς να καταστραφούν οι καταρράχτες και η αγγελολιβάδα, ώστε να διασωθεί το τοπίο.
Το έδαφος στο σημείο που προτείνω είναι συμπαγής γρανίτης και θα εξετασθεί σίγουρα από γεωλόγους.
Η καμπύλη του δρόμου σ αυτό το σημείο θα είναι πιο ανοιχτή και το γεφύρι θα δεσπόζει από μακριά.
Τι κερδίζουμε μ αυτή την αλλαγή της θέσης.
1.- Την διατήρηση και βελτίωση του τοπίου με τα πλατάνια που θα μετατραπεί σε πάρκο αναψυχής 1.000 μ2 περίπου. (Με κατάλληλες παρεμβάσεις , τοιχοποιίες, καθιστικά που θα είναι αφετηρία και τέρμα του μονοπατιού της Χαλαρης, αλλά και των περιπατητών μέσα στον ποταμό.).
2.- Θα κερδίσουμε την αισθητική του τοπίου και την ιστορική συνεχεία των άλλων δυο παραδοσιακών γεφυριών (στα Γεμελια και στο σκαλί κάτω από την Λουπαστρα).
3.- Θα κερδίσουμε ακόμα 150,00 μ περίπου δρόμο και μερικές θέσεις στάθμευσης.
Πριν προλάβουν οι κάθε άσχετοι κινδυνολόγοι, είρωνες, αδιάφοροι και κακόβουλοι να αρχίσουν την παραπληροφόρηση, θα ήθελα να απευθυνθώ στούς τεχνικούς του δήμου, στο σύλλογο Ικάριων επιστημόνων με τους αρμόδιους επιστήμονες (πολιτικούς μηχανικούς, γεωλόγους, αρχιτέκτονες, τοπογράφους, δασολόγους και περιβαλλοντολόγους) αφού εξετάσουν με προσοχή την πρόταση μου εάν την κρίνουν σωστή, η επισημάνουν και άλλα προβλήματα να προβούν στη σύνταξη σχετικής μελέτης άμεσα υπολογίζοντας και την διάφορα του κόστους κατασκευής από την υπάρχουσα μελέτη.
Εδώ μπορούν να φανούν χρήσιμοι οι σύλλογοι οι ευαίσθητοι επιχειρηματίες και να προσφέρουν την πέτρα αν το κόστος της νέας πρότασης ξεπερνά την υπάρχουσα μελέτη.
Ας αποδείξουν λοιπόν για μια φορά ότι οι επιστημονικοί σύλλογοι, οι εξωραϊστικοί, οι κινήσεις πολιτών και οι οικολόγοι έχουν λόγω ύπαρξης, παρεμβαίνοντας επιστημονικά, πρακτικά, συλλογικά και να γίνονται πραγματικό εργαλείο δίπλα στους Δήμους μας και στις υπηρεσίες.
Και προπαντός μακριά από κάθε εξάρτηση και καπέλωμα οποιασδήποτε πολιτικής εξουσίας .
Επίσης θα πρότεινα στην Αρχαιολογική υπηρεσία Σάμου να παρέμβει για την αισθητική του γεφυριού και του τοπίου, γιατί δεν μπορεί να υπάρχουν τόσοι περιορισμοί στη δόμηση στη ζώνη Α και Β στο Να και το δημόσιο να κάνει ότι θέλει σ αυτό το χώρο.
Επαναλαμβάνω ότι αυτή η πρόταση δεν θα καθυστερήσει ούτε μια μέρα την πορεία των εργασιών αρκεί οι παραπάνω φορείς να ενεργήσουν σύντομα.
Μη βιαστούν οι υπηρεσίες Νομαρχιακή και Τοπική Αυτοδιοίκηση να πουν ότι δεν γίνεται λόγω κόστους, γιατί θα τους θυμίσω πολύ σύντομα τις ευθύνες τους για τις αποφάσεις που παίρνουν σε πολύ σοβαρά έργα σε τι εδάφη και με ποιους περιβαλλοντικούς όρους και δασικούς νόμους.
Κατά τα άλλα προσπαθούν να μας επιβάλλουν από το ΥΠΕΧΩΔΕ μέσω Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π. περιβαλλοντικές ευαισθησίες (αρχαιολογικοί χώροι, ποτάμια, βιότοποι, παραλίες κλ.π) όπου αυτά τα (ΣΧΟΟΑΠ) θα μας απασχολήσουν σε άλλο δημοσίευμα.

Γενάρης 2009

ΑΝΝΑ ΠΑΠΑΣΙΜΑΚΗ
Κάτοικος Ραχών Ικαρίας

Σχόλια

• ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ ! ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΣ!
  
  Αντώνης ( Συζυγος Ικαριας )
  By: ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΗΜΑΚΗΣ @ 03/02/2009