H Ικαρία ή Νικαριά μοιάζει με το μακρόστενο πρόσωπο μιας γυναίκας. Κοίτα. H μύτη της είναι το βουνό Αθέρας που οι αρχαίοι ονόμαζαν Δράκανο ή Πράμνο και εκτείνεται σε όλο το μήκος του νησιού, πληγωμένο ακόμη από τα σημάδια της πυρκαγιάς του 1993.

Τα μάτια της είναι τα δύο μεγάλα λιμάνια, ο ¶γιος Κήρυκος και ο Εύδηλος, όπου είναι συγκεντρωμένα τα πιο πολλά εστιατόρια, τα μπαράκια και τα μαγαζιά.

Το δέρμα της, με υφή που μοιάζει να μεταβάλλεται συνεχώς, συνδυάζει τα πάντα: δάση, φαράγγια, ποτάμια και απόκρημνες πλαγιές στο νότιο μέρος, πλούσια βλάστηση και παραλίες στα βόρεια.

Τα χείλη της έχουν στο κέντρο τους το χωριό Χριστός στις Ράχες. Χαμογελάνε πλατιά: η μία άκρη τους, βόρεια, είναι το λιμανάκι του Αρμενιστή. H άλλη, στα νότια, φθάνει μέχρι το χωριό του Μαγγανίτη. Το σαγόνι της είναι το παραθαλάσσιο χωριό Καρκινάγρι, με «γωνίες» τον όρμο του Αποκοφτού και της Μαύρης. Την εικόνα ολοκληρώνει το μέτωπο, η περιοχή Φανάρι, με την αρχαία πόλη του Δράκανου που είναι και το ανατολικότερο σημείο του νησιού.

Παναγιά στο Γιαλισκάρι

«Την Ικαρία δεν τη βλέπεις, την ανακαλύπτεις». Τα λόγια του ξερακιανού Στράτου, που έχει το ουζερί έξω από τον ¶γιο Κήρυκο, στο χωριουδάκι Χριστός, σε προετοιμάζουν για την περιήγηση στο νησί και σε ακολουθούν μέχρι την τελευταία ημέρα. Θα το περιηγηθείς εύκολα, καθώς έχει όλων των ειδών τους δρόμους: την κεντρική ασφάλτινη ραχοκοκαλιά, χωματόδρομους και αρκετά δύσβατα μονοπάτια που σου δίνουν τη δυνατότητα να κάνεις αμέτρητους συνδυασμούς - πάντα με τη συνοδεία της επιβλητικής οροσειράς του Αθέρα που τη βλέπεις σχεδόν από παντού. Όσο πλησιάζεις στα «σπλάχνα» του νησιού, τα πεύκα, τα πρινόδεντρα, οι ελιές και τα πλατάνια πληθαίνουν. Κοντά στη θάλασσα κυριαρχούν τα αρμυρίκια, οι σχοίνοι και άλλοι θάμνοι.

Στην Ικαρία τα πάντα - τοπία, βλάστηση, άνθρωποι - παίρνουν άλλη διάσταση στις οριακές στιγμές της ημέρας: όταν ο ήλιος βουτάει στη θάλασσα κοκκινίζει τα νερά και τα απέναντι βουνά των Φούρνων ή της Μυκόνου σκοτεινιάζουν. Είναι οι ώρες που όλα κινούνται ακόμη πιο αργά - αν και στην Ικαρία η ζωή γενικά φαίνεται να έχει περάσει σε μια διαφορετική διάσταση του χρόνου, κάτι που οι αγχωμένοι Αθηναίοι δυσκολεύονται να καταλάβουν και μοιάζει με αυτό που περιγράφει ο Κούντερα στη «Βραδύτητά» του! Είναι οι ρυθμοί της καθημερινότητας των κατοίκων των χωριών που θα βρεις στο εσωτερικό του νησιού ή που είναι χτισμένα στα «φρύδια» των αμέτρητων όρμων με τις χαρακτηριστικές πλάκες στις στέγες των ικαριώτικων σπιτιών να ξεφυτρώνουν από παντού.

Στο ίδιο σχεδόν κινηματογραφικό «slow motion» θα κινηθείς και στις παραλίες: παρθένες ή οργανωμένες, βραχώδεις με βότσαλο, πράσινες ή με λευκή άμμο, όλες εκπέμπουν την ίδια γοητεία. Όπως και τα εκκλησάκια με τους μπλε και τους κόκκινους τρούλους τους που στάζουν σαν δάκρυα μες στα δάση ή απλώνονται σαν πινελιές πάνω στους όρμους.

Φθάνουν αυτά; Όχι βέβαια. H Ικαρία, όσο μικρή κι αν δείχνει, μοιάζει... ανεξάντλητη. Μην ξεγελαστείς. Φόρεσε τα αθλητικά σου και περπάτησέ την. Όσο καλά και να ξέρει να κρατά τα μυστικά της, αν έχεις πραγματικά τη διάθεση, θα την ανακαλύψεις.

Οδοιπορικό στον ανυπάκουο τόπο

ΠΡΟΣ BOPPAN

Αγία Θεοκτίστη

Σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από το λιμάνι του Εύδηλου βρίσκεται το χωριό Κάμπος, η τοποθεσία της αρχαίας Οινόης. Οκτώ χιλιόμετρα μετά θα βρείτε το γραφικό ψαροχώρι Γιαλισκάρι που δείχνει... φυτεμένο μες στα πεύκα κι έχει προίκα την όμορφη ακτή της Μεσακτής. Μετά τη διπλανή παραλία του Λιβαδιού θα φθάσετε σε ένα από τα πιο γνωστά παραλιακά χωριά του νησιού, τον Αρμενιστή, με τα γραφικά σπίτια του κτισμένα μέσα σε πλούσια βλάστηση. Πάνω από το Λιβάδι διανύοντας γεμάτοι προσμονή τα οκτώ χιλιόμετρα της διαδρομής από τον ασφαλτόδρομο θα καταλήξετε στον, διάσημο τα τελευταία χρόνια, Χριστό των Ραχών - το ορεινό χωριό όπου χτυπάει ο παλμός της Ικαρίας, ένας πυρήνας γύρω από τον οποίο στέκονται τα υπόλοιπα χωριά της περιοχής: o Πολύκαρπος, oι Καρυδιές και άλλα. Εκεί, στο γειτονικό δάσος με τα αιωνόβια δέντρα, θα δείτε και το μοναστήρι της Παναγίας του Μουντέ και λίγο πιο πριν το παλιό φράγμα που έχει μετατραπεί σε καταφύγιο υδρόβιων πουλιών.

Ταμιευτήρας νερού στο Πέζι

Ακολουθώντας τον δύσβατο δρόμο που περνάει από την περιοχή Πέζι και τη Λαγκάδα, θα επισκεφθείτε στη συνέχεια το Καρκινάγρι, στο οποίο μπορείτε να πάτε και από τον Να ή με καΐκι από τον ¶γιο Κήρυκο. Το απομονωμένο ψαροχώρι, κτισμένο ανάμεσα σε κατακόρυφες βουνοπλαγιές και με βοτσαλωτή παραλία, έχει την ιστορία του: στα «πέτρινα χρόνια» της μετεμφυλιακής περιόδου ήταν τόπος εκτοπισμού των αριστερών πολιτικών κρατουμένων, ένα «εξόριστο χωριό» που στη διάρκεια του χρόνου ενσωμάτωσε με τον τρόπο του τους «κυνηγημένους».

Σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από τον Αρμενιστή βρίσκεται ο όρμος του Να με τα ερείπια του ναού της Αρτέμιδος. Γύρω του υπάρχουν πολλά χωριά τα οποία θα συναντήσετε όποια κατεύθυνση και να ακολουθήσετε μέσα στο τοπίο που αλλού αγριεύει, γίνεται απόκρημνο και βραχώδες και αλλού ημερεύει και αφήνει τη βλάστηση να αγκαλιάσει τα σπίτια. Βγαίνοντας από τον Εύδηλο και με κατεύθυνση προς ανατολάς, θα συναντήσετε την όμορφη και μεγάλη παραλία του Κυπαρισσιού και στη συνέχεια το χωριό Καραβόσταμο με το υπέροχο φαράγγι του ¶ρη ποταμού.

ΠΡΟΣ NOTON

Καρκινάγρι

Με κατεύθυνση την πρωτεύουσα του νησιού, τον ¶γιο Κήρυκο, θα περάσετε διαδοχικά μέσα από τα χωριά Μηλιωπό, Πλωμάρι και Μονοκάμπι. Αριστερά σας, στην πρώτη διασταύρωση του δρόμου, θα συναντήσετε το καταπράσινο χωριό Καταφύγι με τα αθέατα από τη θάλασσα σπίτια του, που πρέπει να... δυσκόλεψε πολύ τα πλάνα των πειρατών στα παλιά χρόνια.

Τα χωριά πλάι στον ¶γιο Κήρυκο, μετά την επέκταση του οικισμού, είναι σχεδόν ένα σώμα με τη γραφική πρωτεύουσα. Ξεχωρίζουν ο Χριστός και το Γλαρέδο χτισμένα στους πρόποδες του Αθέρα με γραφικά καλντερίμια, πλατάνια και πολλά σκιερά σημεία. Από εκεί έχετε υπέροχη θέα στον ¶γιο Κήρυκο που είναι κτισμένος αμφιθεατρικά γύρω από το λιμάνι και έχει αρκετά πέτρινα αρχοντικά σπίτια. Ξεχωρίζει η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου με την καταπακτή κάτω από το ιερό της, όπου κρύβονταν οι κάτοικοι για να γλιτώσουν απ' τους πειρατές.

Τρία χιλιόμετρα πιο μακριά βρίσκονται οι Θέρμες - λέγεται πως ήταν κτισμένη αρχαία πόλη - και φημίζονται για τις ιαματικές πηγές τους. Όλη η περιοχή, παρ' όλο που είναι η πιο αναξιοποίητη του νησιού, συγκεντρώνει πολύ κόσμο.

Προς την ίδια κατεύθυνση βρίσκεται η περιοχή Φάρος ή Φανάρι, όπου θα δείτε τα ερείπια του αρχαίου Δράκανου και του ομώνυμου πύργου. Ο Φάρος είναι χωριό που καταλήγει σε μια ασυνήθιστη παραλία την οποία σκιάζουν αρμυρίκια και έχει τις χαρακτηριστικές συμπαγείς γκρίζες πλάκες από άμμο. Στον Φάρο βρίσκεται και το αεροδρόμιο του νησιού. Για να φθάσετε από εκεί στο Δράκανο, θα αφήσετε το όχημά σας και θα περπατήσετε μέσα από τους φρύνους το στενό, χωμάτινο μονοπατάκι με θέα στην παραλία του Αϊ-Γιώργη που βρίσκεται από κάτω. Αξίζει να δείτε τον πύργο του, ο οποίος αναστηλώνεται αυτό τον καιρό και έχει γύρω τα υπολείμματα οχυρών της αρχαίας πόλης. Ακολουθώντας την αντίθετη κατεύθυνση θα περάσετε από τη Λευκάδα με τη φυσική ζεστή πηγή που χύνεται απ' τα βράχια μες στη θάλασσα. Λίγο πιο πέρα είναι το μοναστήρι του Ευαγγελισμού, ενώ οδηγώντας προς τα χωριά Ξυλοσύρτης και Πλαγιά θα έχετε θέα στον βράχο του Ίκαρου που, για να θυμηθούμε τη μυθολογία, ο Ηρακλής έριξε θυμωμένος εδώ όταν έμαθε για τον χαμό του Ίκαρου. Δεν είναι το μόνο που συνδέει το νησί με τον μύθο του Ίκαρου. Ο Δαίδαλος, λέγεται, έθαψε στα χώματα της Δολίχης (έτσι έλεγαν οι αρχαίοι την Ικαρία λόγω σχήματος) τον νεκρό γιο του μετά την πτώση του στα αγριεμένα νερά, όταν ο ανυπάκουος μικρός τόλμησε και έφθασε τόσο κοντά στον ήλιο με τα τεχνητά, κέρινα φτερά του ώστε εκείνα έλειωσαν και έπεσε στη θάλασσα...

Τελευταίος σταθμός σας μπορεί να είναι το χωριό Μαγγανίτης, στο οποίο οδηγεί κακοτράχαλος χωματόδρομος. Σε τέσσερα - πέντε χιλιόμετρα θα συναντήσετε μία σήραγγα τριακοσίων μέτρων που τρυπάει το βουνό. Στην έξοδό της, αθέατη όμως από τον δρόμο, βρίσκεται η παραλία Σεϋχέλλες, μη προσβάσιμη με κάθε είδους όχημα, για την οποία οι ντόπιοι είναι υπερήφανοι.

Παραλίες όλων των αποχρώσεων

Νας

Δέκα χιλιόμετρα από τον ¶γιο Κήρυκο, προς τα νότια, βρίσκεται ο Ξυλοσύρτης, μια ήσυχη παραλία με βότσαλο, που την «επιβλέπει» η εκκλησία των Ταξιαρχών.

Λιβάδι Αρμενιστή

Δυόμισι χιλιόμετρα απ' την πρωτεύουσα είναι τα Θέρμα, η αμμώδης παραλία με τα θεραπευτικά ιαματικά νερά. Εκεί κοντά βρίσκεται και ο Φάρος, με την παχιά άμμο και τα γαλανά νερά.

Μεσακτή

Βόρεια ξεχωρίζουν ο Νας, το αμμώδες λιμανάκι νότια του Αρμενιστή, η οργανωμένη παραλία του Λιβαδιού και η Μεσακτή με τα επικίνδυνα ρεύματα και τους κέδρους, τέσσερα χιλιόμετρα ανατολικά του Αρμενιστή.

Παραλία Σεϋχέλλες

Από όλες όμως τις παραλίες ξεχωρίζουν οι Σεϋχέλλες, λίγο πριν από τον Μαγγανίτη, με τα πράσινα νερά και τη δύσκολη πρόσβαση.

ΤΟΠ 10 TOY ΝΗΣΙΟΥ

ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΤΕ

Με αεροπλάνο, με πλοία και ταχύπλοα από τον Πειραιά.

Το ταξίδι με συμβατικό πλοίο διαρκεί περίπου 11.30 ώρες και τα δρομολόγια είναι καθημερινά για ¶γ. Κήρυκο (εκτός Σαββάτου) και Εύδηλο (εκτός Κυριακής).

Για τις διαδρομές στο νησί καλό είναι να έχετε δικό σας αμάξι ή μοτοσυκλέτα.

Με ό,τι κι αν επιλέξετε να κινηθείτε πάντως, να θυμάστε πως εξαιτίας των στροφών στους δρόμους αλλά και των γκρεμών καλό είναι να αποφύγετε τις νυχτερινές διαδρομές. Επιπλέον, δεν θα είναι λίγες οι φορές που κάποιο αγριοκάτσικο (οι ντόπιοι το λένε ρασκό) θα πεταχτεί μπροστά σας.

ΔΙΑΜΟΝΗ

ΦΑΓΗΤΟ - ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

Στον ¶γιο Κήρυκο: Ένα χιλιόμετρο έξω απ' την πρωτεύουσα, στο χωριό Χριστός, βρίσκεται το παραδοσιακό καφενείο-ουζερί «Καντούνι». Καφενείο πάνω από εξήντα ετών, με ένα ξύλινο ποδοσφαιράκι για τα μεσημέρια και χταποδάκι στα κάρβουνα από τον Στράτο.

Το «Ale Cafι» είναι το πιο οργανωμένο καφέ του λιμανιού. Προσφέρει και ωραίο μεζέ για ούζο.

Το «Θερινό» ήταν παλιά θερινό σινεμά, εξ ου και το λεπτό χαλίκι. Υπαίθριο μπαράκι με χαμηλή μουσική.

Το Μπαρ «Wha Wha» πάνω από την παραλία του Τσουκαλά συγκεντρώνει πιο πολύ νεολαία.

Στον Φάρο: H ταβέρνα «Γρηγόρης», οι ντόπιοι τη λένε «Στου Μιλτιάδη», έχει ωραία ψητά και ντόπιο κόκκινο κρασί.

Στον Μαγγανίτη: Μια απ' τις πιο γραφικές ταβέρνες είναι του «Αποστόλη» πνιγμένη στο πράσινο. Ο λαγός στιφάδο είναι θεσπέσιος, ενώ έχει τυρί κατσικίσιο και κεφτέδες που φτιάχνει η γυναίκα του ιδιοκτήτη.

Στα Θέρμα: Εδώ όπου κι αν κάτσετε πρέπει να φάτε γαλακτομπούρεκο ή γλυκά του κουταλιού.

Στις Ράχες: Πολύ ωραία είναι η ταβέρνα «Καπηλειό» και το καφέ-ουζερί «H απόλαυση». Επίσης μπορείτε να πιείτε το ποτό σας στο μπαράκι «Μεταίχμιο».

Στον Εύδηλο: Το κλασικό μπαράκι «Πέτρινο» πάνω από την παραλία του Κάμπου ξεχωρίζει, ενώ για φαγητό μπορείτε να πάτε στο «Κοράλλι», στο λιμάνι ή στην ταβέρνα «Μύλος», στο Κεραμέ. Επίσης αξίζει να δοκιμάσετε το ντόπιο μενού στο «Οινομαγειρείο της Πόπης» λίγο έξω από το λιμάνι, στη μικρή παραλία Φύτεμα.

Στην Ακαμάτρα: Προτιμήστε την ταβέρνα του Μαγδαληνού.

Στον Αρμενιστή: Εδώ ξεχωρίζουν τα μπαρ «Alta Mar» και «Μύθος».

Στον Να: Ξεχωρίζει η ταβέρνα των αδελφών Δημήτρη και Σταμάτη Μελή με το παραδοσιακό σουφικό και τις ιδιαίτερα μεγάλες μερίδες.

Στον Καραβόσταμο: Προτιμήστε την ταβέρνα «Μαντουβάλα».

info

Αστυνομία: 22750-22944 * Νοσοκομείο: 22750-22330 - 22336 * Δήμος Αγ. Κηρύκου: 22750-22202 * Δήμος Ευδήλου: 22750-31450 * Δήμος Ραχών: 22750-41216 * Λιμεναρχείο Αγ. Κηρύκου: 22750-22207 * Λιμεναρχείου Ευδήλου: 22750-31007