Το αίμα νερό δεν γίνεται...

Τύπος » Αναδημοσιεύεσεις - 06/07/2005

Αν και Ικάριος από τη μεριά της μητέρας μου. Αλλά και λάτρης της Ικαρίας: του τοπίου, όπου η αιχμηρότητα των βράχων και η άγρια βλάστηση εναλλάσσονται με τρόπο, θα έλεγα, χορευτικό, αλλά και των ανθρώπων, για την ανεμελιά, αταραξία και βραδύτητα του χαρακτήρα τους -ακόμα και τα βαπόρια, μόλις μπαίνουν στο Ικάριο πέλαγος, περιέργως, ανακόπτουν ταχύτητα! Εν τούτοις, είχα να επισκεφθώ το νησί -και ντρέπομαι...- 26 χρόνια...

Να 'ναι καλά οι φίλοι του Φεστιβάλ Ικαρίας που με προσκάλεσαν, πριν από λίγες ημέρες, να παρακολουθήσω ένα φιλόδοξο, δύσκολο -άκρως επιτυχημένο όπως αποδείχθηκε- συμπόσιο για τον ελληνικό μύθο: Μύθος μετά λόγου, που πραγματοποιήθηκε στα... ορεινά του Αγίου Κηρύκου, σε μια λαμπρή, λιθόχτιστη αίθουσα, με πανοραμική θέα στο Ικάριο, στο χωριό Αγιος Παντελεήμονας. Μια πλειάδα από επιστήμονες, γνωστοί έως διάσημοι, Ελληνες και ξένοι, αφέθηκαν, ένα τετραήμερο, στη μαγεία του ελληνικού μύθου. Ανέπτυξαν και συζήτησαν πολύπλευρες παραμέτρους της ελληνικής μυθολογίας. Ιδίως τις διαχρονικές επιδράσεις της στη φιλοσοφία, τη θρησκεία, τη λαογραφία, την Τέχνη και την... τεχνική. Θυμίζω πως ο Δαίδαλος (θα ήταν αδιανόητο να απουσιάσει από... μυθικό συμπόσιο στην Ικαρία ο Ικαρος!) ήταν για τη μινωική εποχή ό,τι ήταν για την Αναγέννηση ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι -με άλλον... κώδικα, βεβαίως...

Δόθηκε έτσι και σ' εμένα η ευκαιρία να ξαναπιάσω, μετά 26 έτη, τον... μίτο της καταγωγής μου, σε Μεσαριά, Περαμεριά και Ράχες, με πρωτο-δευτερο- τριτοξάδερφα και φίλους αγαπητούς από παλιά, σ' ένα παράλληλο συμπόσιο, αφιερωμένο στον προγονικό της Ικαρίας θεό της αμπέλου, με πράμνιον μελίρρυτον οίνον, υπό τας ευλογίας ιερέως! Το αίμα νερό δεν γίνεται...


Ελευθεροτυπία