Νησί της ηδονικής βραδύτητας...

Τύπος » Αναδημοσιεύεσεις - 22/07/2003

Με βραδύτητα -απολαυστικά- οι εκ μητρός συμπατριώτες μου Καριώτες προσχώρησαν στη διεθνή κίνηση αργοφαγίας «Slow Food». Με έδρα τον Αρμενιστή Ικαρίας ίδρυσαν τοπικό Συμπόσιο (λέσχη) Slow Food (τηλ. 22750/71318), το πολυαριθμότερο στην Ελλάδα, που το Νοέμβριο θα συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Συνέδριο Slow Food, στη Νεάπολη της Ιταλίας, όπου και θα αναδειχθεί το κεντρικό όργανο της διεθνούς κίνησης αργοφαγίας. «Κίνημα αντίστασης στην ισοπέδωση και εμπτώχευση της γεύσης, που επιβάλλουν η ταχύτητα και η ισοπεδωτική λογική των φαστ φουντ, έναντι των οποίων αντιπαραθέτει την ποικιλία γεύσεων και αρωμάτων της τοπικής κουζίνας, την καλλιέργεια της γεύσης, τη συμποσιακή συμβίωση και τη γνώση σε ρυθμούς συμβατούς με την ανθρώπινη φύση», όπως σημειώνει ο Σταύρος Ραντάς στην καλή εφημερίδα των Ικαριωτών «Αθέρας»...

Το γεγονός ότι οι Καριώτες προσχώρησαν στην... οργανωμένη βραδυφαγία 9 χρόνια μετά από την ίδρυση του πρώτου ελληνικού Συμποσίου (Θεσσαλονίκη, 1994) και 18 μετά από την εμφάνιση της κίνησης (Μπρα Ιταλίας, 1985), ουδόλως με εξέπληξε. Το αντίθετο θα με... ανησυχούσε· εάν, δηλαδή, οι Καριώτες έσπευδαν... ταχέως. Διότι, τότε, θα έπρεπε να ανακαλέσουμε, ο Δημήτρης Παπαχρήστος και ο υπογραφόμενος, όσα υποστηρίζαμε σε ραδιοφωνικές εκπομπές μας (ΕΡΑ2, 1996-98). Οπου είχαμε ως έμβλημα του... αδούλωτου χρόνου το «σπεύδε βραδέως» και είχαμε «υιοθετήσει» την Ικαρία ως νησί - πρότυπο της ηδονικής βραδύτητας...

Εξ αυτού ορμώμενος, προτείνω στους φίλους Καριώτες του slow food (και του εν γένει... slow) να θέσουν ως υπότιτλο του συμποσίου τους στον Αρμενιστή ένα αρχαίο ρητό που ανακάλυψα στις μακρόχρονες περί βραδύτητος αναζητήσεις μου και τους το προσφέρω:

Βία (δοτική: με βιασύνη) μηδέν πράττειν (και μηδέν... εσθίειν). Ανταμοιβή μου, ως... διαπλεκόμενου, ένα φλασκί πράμνιου οίνου από προσηλιακό, φωκιανό αμπέλι, που θα το πιω -αργά!- στην υγειά τους...


Ελευθεροτυπία