Ικαρία της μνήμης...

Τύπος » Αναδημοσιεύεσεις - 16/01/2001

Αχνά από τις παιδικές μνήμες προβάλλουν εικόνες και ακούσματα. Από την Ικαρία βαστούσε η μάνα μου. Από την Πέρα Μεριά, του Εύδηλου τα μέρη, από το Φραντάτο. Αχνά προβάλλουν οι παιδικές μνήμες. Καριώτες και Καριωτίνες που συχνά την επισκέπτονταν στο σπίτι -κοντινοί είτε μακρινοί συγγενείς- και λέγανε τα δικά τους, σε μια γλώσσα που, εμείς τα παιδιά, μόλις που καταλαβαίναμε, και περισσότερο την ξεχωρίζαμε από τον ήχο της που ήταν τραγουδιστός και με πολλά νι. Εκεί δε που δεν καταλαβαίναμε γρι, ήταν όταν ο επισκέπτης ερχόταν από την Κάτω Νικαριά (ΝΑ στο χάρτη), την απόκρημνη και απομονωμένη, από κάτι χωριά που τα έλεγαν Μαγκανίτη και Καρκινάγρι. Τότε η μάνα μας, διέκοπτε κάθε λίγο την κουβέντα και μας έκανε μετάφραση. Το πανηγύρι γινόταν μόλις έφευγε ο επισκέπτης, ιδίως αν ήταν γυναίκα, όταν βάζαμε τη μάνα μας να μιμηθεί -ήταν απίθανη μίμος- τον τρόπο που μιλούσε. Ούτε ξέραμε βέβαια -ούτε και μας ένοιαζε- πως είχαμε μόλις ακούσει μιαν από τις αρχαιότερες ελληνικές διαλέκτους...

Μου τα θύμισε ολ' αυτά ένα ημερολόγιο-λεύκωμα που επιγράφεται «Ικαρία» και μου το ταχυδρόμησαν από το Καρκινάγρι (σημαίνει, νομίζω, καβουρότοπος) και τον εκεί Σύλλογο «Ο Κάβο Πάπας» που το εξέδωσε. Είκοσι χρόνια ικαριακή φωτογραφία, του Καριώτη (από τις Ράχες) φωτογράφου (και αγρότη) Χριστόδουλου Μαλαχία. Υλικό που «... εκτός από τη συλλεκτική και συναισθηματική αξία για τους απογόνους των εικονιζομένων, έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία ως ιστορικό ντοκουμέντο που αναπληρώνει, κάπως, τη μεγάλη έλλειψη γραπτών μαρτυριών για τη λαογραφία και την πρόσφατη ιστορία του νησιού», καθώς, ακαταπόνητος ο φωτογράφος, απαθανατίζει από κοινωνικές εκδηλώσεις, έθιμα και τοπία... παντός καιρού, μέχρι εκδρομές, ασχολίες, φυτοπανίδα και επώνυμους επισκέπτες της Νικαριάς. Λεύκωμα που θέλεις να το ξεφυλλίζεις ξανά και ξανά· και στα... καριώτικα, ανάπλι σ' ανάπλι (ανάπαλιν σ' ανάπαλιν).


Ελευθεροτυπία